Update

Posted on 13/10/2021 by Marika

Voor wie hier nog wel eens leest, het is al vrij lang stil op mijn weblog. Dit heeft een minder leuke reden. In maart is bij mij darmkanker vastgesteld, endeldarmkanker om precies te zijn, een tumor van meer dan 5 cm groot. Ik had al 15 jaar darmklachten waarvan gedacht werd dat het PDS was. Helaas was het dus iets ergers…
Het was lokaal gevorderd omdat er ook iets te zien was in de lymfeklieren bij de darm. Gelukkig geen uitzaaiingen verder.

In april/mei heb ik chemoradiatie ondergaan, dat bestond uit 25 bestralingen en 25 dagen chemopillen, 5 dagen per week. Daarna 3 maanden een rustperiode gevolgd door een operatie waar een deel van de endeldarm verwijderd zou worden en ik een stoma zou krijgen.
Bij de eerste MRI na de behandeling bleek de tumor echter goed gereageerd te hebben en meer dan 75% kleiner te zijn geworden. De operatie was al uitgesteld tot in september. Ze wilden in augustus toch nog een scopie doen om te zien of het nog kleiner was geworden. Bij de scopie werd alleen nog een kleine zweer gevonden van 2 cm die als onschuldig werd gezien, niet eens biopten genomen. De lymfeklieren op de MRI waren weer genormaliseerd. Maar toen de chirurg later de beelden van de scopie bekeek, wilde hij toch de operatie laten doorgaan omdat het niet helemaal weg was. Ik dacht moet ik nu een deel van mijn darm missen voor een zweertje van 2 cm?

Het Antoni van Leeuwenhoek ziekenhuis in Amsterdam, gespecialiseerd hierin, werd gevraagd mee te kijken. Dus ging ik daarheen voor een second opinion. Na nog een scopie en MRI in Amsterdam blijk ik in aanmerking te komen voor een darmsparende ingreep (TEM), ik heb daar afgelopen maandag een gesprek over gehad. Ze halen dan de resttumor uit de darm (endoscopisch), daarna zal ik elke 3 maanden een scopie en MRI krijgen ter controle.

Die operatie zal ergens half november zijn. Ik moest er wel rekening mee houden dat het een kleinere ingreep lijkt maar dat je daar veel last van kunt krijgen. Het is bestraald gebied, dat geneest moeilijker. Dus rekenen op aardig wat ongemak en pijn die wel maanden kan duren.
Het weefsel dat weggehaald wordt moet uiteraard onderzocht worden, mocht het om een agressieve vorm gaan, dan zal ik later toch die grote operatie krijgen. Maar daar gaan we maar niet vanuit.

Ik heb dus best wel een zware tijd gehad, met ook flink wat pijn na de bestralingen, van de darm zelf maar ook door radiatieschade van de huid. Gelukkig voel ik me nog goed, op de bloedarmoede na. Ik heb wel het hand- en voetsyndroom gekregen door de chemo, dit gaat heel langzaam vooruit, vooral nog last van mijn handen, het lopen gaat gelukkig wel weer beter. Handen zijn nog extreem droog, zweten niet meer en pijnlijke nagels/vingertoppen. Ik kan dus al een half jaar niet boetseren of tekenen, heel frustrerend. Maar goed ik mag niet klagen denk ik, het had veel erger af kunnen lopen. 😓

Koolweesjes 7 t/m 10 mei

Posted on 07/05/2020 by Marika

Geschreven op 21 november. Het heeft even geduurd sinds het laatste logje. Het is ook best veel werk om alle foto’s en video’s uit te zoeken.

7 mei

De meesjes zijn nu ongeveer 11-14 dagen oud.
Foto’s zijn aanklikbaar voor vergroting.

**Ze worden gevoerd met vogelpap, pinkies, meelwormen en moriowormen (in stukjes).**

Na de pap zijn ze weer een uurtje rustig. Dat voedt beter dan alleen wormen. 😅

8 mei

Ze zijn weer gewogen, 1 van 16 gram, 3 van 17 gram, 2 van 18 gram en Ukkie weegt 15 gram. Een volwassen koolmees weegt 16-20 gram, dus lijkt me heel netjes.

9 mei

Ze beginnen al regelmatig wat te fladderen met de vleugels om te oefenen. Rond 12 mei zijn ze ongeveer 19 dagen oud en dat is de leeftijd dat ze in de natuur uit gaan vliegen. Wat gaat het snel.

10 mei

**Ukkie de kleinste zit hier in het midden, is duidelijk nog steeds wat jonger dan de rest.**

**Hier zit Ukkie rechtsboven, te slapen uiteraard…** 😉

Ze beginnen al wat springerig te worden, op Ukkie na, die slaapt nog veel. Het uitvliegen gaat niet lang meer duren, dat is wel duidelijk. Bijna tijd om ze over te zetten in een vogelkooi. In de natuur worden de koolmeesjes die uitvliegen nog zo’n 3 weken lang gevoerd door de ouders. Het leren vliegen en zelf leren eten moet ik ze binnenshuis bij zien te brengen, vliegles in de huiskamer en zo, zie je het al voor je? 🙈
Wordt vervolgd…

Zijn ze niet prachtig? (trotse pleegmama) 🥰

Koolweesjes 5 en 6 mei

Posted on 05/05/2020 by Marika

Geschreven op 10-08-2020.

5 mei

Het gaat heel goed met alle meesjes. Ze eten nog steeds vogelpap en af en toe wat vaster eten zoals meelwormen (zonder kop) en pinkies. Die pinkies komen uit de vriezer, dus die moet ik eerst ontdooien. De naam klinkt leuker dan wat het is, het zijn namelijk maden. Die haal ik dan even door de vogelpap en voer ze met een pincet.

Ze worden met de dag mooier, wat groeien die vogeltjes toch snel. Ze krijgen al echte zachte veertjes.

Nu ze veertjes hebben hoeven ze niet meer onder een warme lamp. Het werd tijd voor een groter nestje. Daarvoor heb ik een wollige pet gebruikt die ik in een knaagdieren vervoersbox heb gezet. Met keukenrol erin is het een stuk makkelijker om de boel schoon te houden.

Ukkie, klein maar dapper. Heeft nog niet veel veren, maar zijn nestgenootjes houden hem nu warm.

En dan is het weer etenstijd, nog steeds worden ze elk uur gevoerd, en wordt er uiteraard ook weer flink gepoept. 💩

6 mei

Vandaag heb ik ze weer gewogen, ze zijn allemaal aangekomen. De kleine weegt nu 14 gram, 1 weegt 15 gram, 3 van 16 gram en 2 van 17 gram.

Ukkie loopt duidelijk nog wat achter op de rest. Maar kan wel al op mijn vinger zitten.

Een van de zwaardere vogeltjes. Best veel verschil na 1 dag alweer, steeds pluiziger.

Het worden al echte vogeltjes! 🥰

Wordt vervolgd…

Koolmeesjes in het nieuws

Posted on 04/05/2020 by Marika

Geschreven op 29 juli 2020.

Op 4 mei maakte ik een filmpje van het voeren én het poepen. Dat blijft toch een bijzonder gezicht. Bij de allereerste keer voeren gingen ze ineens op de kop staan, ik dacht wat doen ze nu??? POEP! Wat een kracht hebben die baby vogeltjes dat ze zo kunnen gaan staan, zo klein als ze nog zijn. Maar aha… zo werkt dat dus… zo houden ze het nest schoon. De natuur zit toch wel mooi in elkaar, nou ja bij koolmezen dan, je hebt ook vogelsoorten die gewoon de hele boel onderschijten…

Inmiddels had iemand van Omroep Brabant er lucht van gekregen en al heel vroeg in de ochtend kreeg ik een berichtje op Messenger dat ze hier graag aandacht aan wilden besteden. Men wilde graag met een filmploeg langskomen voor een interview en om opnames te maken van de vogeltjes. Ik had al nachten nauwelijks geslapen, had niet eens tijd om zelf behoorlijk te eten en liep rond met een coupe corona…. Ik wil normaal al niet in beeld, maar nu al helemaal niet. Daarnaast ging de zorg voor de vogeltjes voor alles, dus rust in de tent vond ik belangrijker. Of ze dan de video mochten gebruiken en wat foto’s voor een artikel. Oké prima.

Nog voordat ik het zelf gezien had, kreeg ik al reacties op Facebook van mensen die het gelezen hadden bij Omroep Brabant. Dus zelf ook maar even gaan kijken. Daarna deelde ik het natuurlijk ook op Facebook.

Klik plaatje voor het artikel op Omroep Brabant.

Daar bleef het niet bij. Ik kreeg ineens meerdere vriendschapsverzoeken op Facebook, maar ik probeer het daar toch wat privé te houden dus daar ben ik maar niet op ingegaan. Sommige berichten over de meesjes had ik openbaar gezet zodat ze daar toch iets konden zien. Ik kreeg ineens ook allerlei privé berichten waarin mensen advies vroegen over een vogeltje dat ze gevonden hadden en hoe ze dat dan precies moesten doen en zo. Aarg… help ik heb geen tijd!

Weer een bericht op Messenger, deze keer was het iemand van NPO Radio 2. Of ik die avond per telefoon live in de uitzending kon komen vertellen over de koolmeesjes.
Ik liep al steeds verder achter met alles omdat de reacties maar binnen bleven stromen. Nee ook daar heb ik vriendelijk voor bedankt en ging snel weer pap maken.

Vervolgens zei iemand dat ze het op Radio 1 over mij en mijn meesjes hadden gehad. 😐 Die avond op TV kwamen er ook nog beelden van de video voorbij op het nieuws van Omroep Brabant.
Later die avond hoorde ik van iemand dat er een artikel (<—klik) was verschenen op de website van Trouw inclusief de video. De dag erna stond het zelfs in de krant zelf. 😲

Later ook nog interesse uit het buitenland door een journaliste. Het kan snel gaan zo zie je maar weer. Ik sliep die nacht nog slechter dan ik al deed, helemaal hyper. 🤣

Koolweesjes 3 en 4 mei

Posted on 03/05/2020 by Marika

Dit schrijf ik nu op 28 juli 2020, weer even terug in de tijd naar 3 en 4 mei…

3 mei

Goedemorgen kleintjes! Ze kijken je al echt aan nu. 🥰

De baby koolmeesjes ontwikkelen zich goed. Alleen de jongste lijkt zo’n 3 dagen achter te lopen op de rest qua ontwikkeling. Die had nu eenmaal een achterstand. Je ziet dan wel gelijk hoeveel verschil 3 dagen al uitmaakt.

Meesje van ongeveer 10 dagen oud, de oogjes nu duidelijk open.

Buikjes weer gevuld en ze slapen weer verder.

4 mei

Voor de eerste keer wegen. Ze zijn nu ongeveer 11 dagen oud op het kleintje na.
Eentje weegt 16 gram, 4 van 15 gram, 1 van 14 gram en Ukkie weegt 13 gram. Bijzonder om te merken hoe sterk de pootjes al zijn, ze klemmen zich al echt vast aan je vinger. Wat gaat de ontwikkeling van zo’n baby vogeltje toch snel.

Flink met de pap geknoeid, dat werd weer schoonmaken.

Nog even een lekkere afsluiter met de poepzakjes, en dit persen ze er dus elk uur uit, onvoorstelbaar. In het volgende logje zie je hoe dat eruit ziet en wisten de meesjes ook nog het nieuws te halen. 😅

Koolweesjes 2 mei

Posted on 02/05/2020 by Marika

Het vervolg…. geschreven op 28 juli.

Zaterdag 2 mei, de vogeltjes doen het nog steeds heel goed. Hier waren ze ongeveer 9 dagen oud.

Er begon wel een beetje systeem te komen in het voeren van de kleintjes. Aanrecht goed schoonmaken, alles klaarleggen. Je moet zo hygiënisch mogelijk werken. Er ging per dag wel een hele keukenrol doorheen.
Wattenstaafjes en lauw water om ze schoon te maken na het voeren. Die bekjes gaan alle kanten op, is moeilijk mikken, waardoor ze regelmatig onder de pap zaten. Keukenpapier neerleggen voor de poepjes. Water koken voor de pap. De spuitjes voor en na het voeden schoonmaken met kokend water. Nadat alles weer schoon was gemaakt en klaargelegd voor de volgende voeding, was het onderhand alweer tijd, zo’n uur is zo om. Dat was best afzien en dat zo’n 14 dagen achter elkaar (daarna zat er iets langer tussen). En dat met chronisch slaaptekort, moeder van een zevenling zijn viel niet mee. 😁

Na de laatste voeding hadden ze zich netjes geordend voor de nacht.

In dit filmpje hebben ze net gegeten. Ze beginnen zelfs al hun veertjes te fatsoeneren.

Koolweesjes 1 mei

Posted on 01/05/2020 by Marika

Ik schrijf dit op 27 juli. We gaan weer even terug in de tijd naar 1 mei 2020.

Na een onrustige nacht, ging ik in de vroege ochtend met ingehouden adem kijken of de vogeltjes nog in leven waren. Ik had namelijk de dag ervoor nog gelezen dat baby vogeltjes jonger dan 2 weken heel moeilijk in leven te houden zijn. Er waren er natuurlijk ook een paar wat zwakker, dus ik ging er al vanuit dat ze de nacht niet allemaal zouden overleven.

Voorzichtig nam ik het doosje mee naar het aanrecht waar ik beter licht had, ik opende het doosje en gelijk gingen er heel wat bekjes open. Niet allemaal maar ik zag al snel dat ze allemaal nog in leven waren. Dat geeft de burger moed.

Vlug maakte ik de pap klaar en ging ik hen voeden. De kleinste was nog te zwak om lang te kunnen sperren, die nam ik in de hand om te voeden zodat ik het kopje beter kon ondersteunen. De slikreflex was ook nog niet optimaal, dus moest ik regelmatig met de rubbertip-penseel in het keeltje duwen zodat hij ging slikken, anders bleef hij piepen en heb je kans dat het in de longen komt.

Mijn eerste poging om een stukje te filmen tijdens het voeren heb ik heel kort gehouden, want dat was niet te doen. Later kreeg ik er meer handigheid in en op 4 mei komt er een beter filmpje, daar zie je ze ook poepen. 😂

Het nestje was helemaal schoon, dat is heel bijzonder bij koolmees baby’s, zij poepen namelijk pas als ze eten krijgen. Zo klein als ze nog zijn, gaan ze direct nadat ze gegeten hebben met de kont omhoog staan en dan komt de poep. En dat is behoorlijk wat. De natuur heeft het ook nog zo geregeld dat het verpakt zit in een soort vliesje, zodat je het zo kunt pakken zonder vieze handen te krijgen.

Om af te wisselen heb ik ook af en toe een stukje worm gevoerd, want ik had natuurlijk ook nog die moriowormen. Ik nam het scherpste mes dat ik kon vinden om heel snel de kop van zo’n worm te hakken (met mijn ogen dicht). Krakend ging het mes er doorheen…. Dat was al horror genoeg voor mij, maar het werd nog wat erger, de worm bleef gewoon door kronkelen zonder kop. En ook de kop met pootjes bewoog vrolijk (nou ja…) door. Pas nadat ik de kop met het mes deed splijten was hij echt dood, maar de rest van het lijf wilde niet dood. In hapklare stukjes gesneden en toch maar gevoerd. De meesjes maakte het niet uit, die schrokken alles naar binnen wat je ze geeft.

Omdat ik mantelzorger ben voor mijn ouders, moest ik de meesjes regelmatig meenemen, zodat ik ze elk uur kon blijven voeden. Gelukkig hebben zij ook een vitrine waar ik ze onder een warm lampje kon zetten.

Die eerste dag op 1 mei moest ik ze al meenemen, want sinds begin april hielp ik mijn moeder op vrijdag met douchen. Dit had ik tijdelijk overgenomen van de thuiszorg omdat zij niet preventief met mondkapjes werkten. Ik vond dat echt onverantwoord, zeker gezien de ellende in de verzorgingshuizen in die periode. Dus dan maar meenemen, hup op de fiets met aan een kant de vogeltjes in het doosje in een tas aan mijn stuur, aan de andere kant een tas met de schone was (huishoudelijke hulp was ook nog ziek), en zo ging ik op pad. 😅😂

Koolweesjes

Posted on 30/04/2020 by Marika

Ik schrijf dit nu op 25 juli. Er komen vanaf nu een aantal logjes met terugwerkende kracht. Op 30 april werd ik noodgedwongen moeder van 7 koolmeesjes. Het grootbrengen van de jongen is niet voor iedereen te volgen geweest omdat het alleen op Facebook te zien was. Nu komt het hele verhaal dan eindelijk ook op mijn weblog.

April 2020
Voor het eerst in jaren zaten er twee koolmeesjes in het nestkastje bij mij in de tuin. Ze waren er maar druk mee, het vrouwtje deed zoals gewoonlijk al het werk. Ze sleepte van alles het nestkastje in om een mooi nestje te fabriceren, het mannetje was vooral druk met eten, baden en mooi wezen. Dat schijnt normaal te zijn in koolmezenland, het mannetje gaat pas wat doen als de eieren gelegd zijn. Het vrouwtje wordt dan gevoerd door hem als ze gaat broeden, verder zal hij het nest verdedigen tegen indringers en zal hij later helpen met het voeren van de jongen, zo zijn de taken verdeeld.

En inderdaad toen mama koolmees ging broeden ging pa helpen met voeren en hield hij met het nodige geblaas iedereen op grote afstand van het nestkastje. Ook toen de eieren uitkwamen was hij druk in de weer met voeren, ze vlogen af en aan. Regelmatig namen ze een wit pakketje mee naar buiten, een poepzakje.

Helaas zag ik na een paar dagen het mannetje niet meer. Er was vast iets gebeurd want hij was een toegewijde vader. Moeder koolmees stond er dus alleen voor, in ieder geval na 26 april. De jongen waren toen hooguit zo’n 4 dagen oud. Ze vloog de hele dag door met eten naar het nestkastje en tussendoor ging ze even op het nest zitten om de jongen warm te houden. De jongen waren nog kaal en moeten eigenlijk constant warm gehouden worden. Het weer viel ook nog tegen met regelmatig regen waardoor het ook moeilijker werd om insecten te vinden.

Donderdag 30 april
Het arme meesje leek steeds meer uitgeput te raken en op 30 april zag ik haar ineens niet meer terugkomen. Ten prooi gevallen aan een roofdier, of misschien te uitgeput geraakt en het opgegeven? Ik hoorde de jongen luidkeels roepen, kon ze zelfs binnen in huis horen. De hele ochtend opgelet maar ik zag haar niet meer voeren. Tja wat nu… ik kon die kleintjes toch niet laten verhongeren?

Ik belde een vogelasiel voor advies en er werd mij aangeraden (aangezien ik geen vervoer had) om de dierenambulance te bellen, zodat de meesjes daarheen vervoerd konden worden. Helaas bleek de dierenambulance niet of nauwelijks uit de rijden vanwege Corona, we zaten toen natuurlijk nog midden in die crisis. Of ik het zelf zou willen proberen om ze groot te brengen. Normaal is het verboden om zelf wilde vogels op te vangen maar ja crisis hè?
Ik kreeg nog wat advies over het voeren van meelwormen en dat je de kop er eerst af moest halen, omdat ze anders terug kwamen gekropen. 😱

Nog snel wat opgezocht op internet over babyvogeltjes en ik besloot om naast de meelwormen ook Nutribird A21 te halen, dat is een vogelpap speciaal voor babyvogels. Bij de dierenwinkel hadden ze op dat moment net geen meelwormen maar wel moriowormen, bij het zien van deze grote griezels, veel groter dan meelwormen, en in de wetenschap dat ik daar een kop vanaf moest gaan snijden, werd ik een klein beetje draaierig. Ik dacht ik begin wel met de vogelpap.

Heel voorzichtig heb ik het nestje uit het nestkastje gehaald en in een kartonnen doosje geplaatst. Er bleken maar liefst 7 koolmeesjes in te zitten en allemaal nog in leven, al waren er 3 vrij zwak.

Snel de pap aangemaakt, dit moet met kokend water en het moet de juiste temperatuur en dikte zijn. Met behulp van een spuitje ben ik ze gaan voeren, 2 kleintjes wilden niet sperren, die waren te zwak. Met een rubbertip penseel heb ik heel voorzichtig wat pap via de mondhoeken naar binnen gekregen, daarna ging hij ook sperren en kon ik via het spuitje pap geven.

Eentje leek een stuk jonger dan de rest, later uit het ei gekomen of heel veel tekort gekomen waardoor hij een groeiachterstand had opgelopen, wie zal het zeggen. Ik dacht niet dat deze het zou redden, ik heb hem eerst een hele tijd in mijn handen opgewarmd want hij voelde heel koud aan. Daarna een klein drupje water in een mondhoek gedaan waardoor hij een beetje met de snavel ging bewegen, daarna kleine beetjes pap. En ineens ging het bekje wijd open en kon ik hem goed voeren.

Dit kleinste vogeltje kreeg al snel de naam Ukkie

De pap moest elke keer opnieuw aangemaakt worden want je kunt het niet bewaren en het mag niet opnieuw opgewarmd worden. De babyvogeltjes moesten elk uur gevoerd worden. Ik bleef voeren tot half 12 ’s avonds en rond 7 uur in de ochtend ging ik weer verder. Ik sliep hooguit 6 uur per nacht.
De jongen hield ik warm in de vitrine, onder een warm lampje, ook ’s nachts.

De eerste videobeelden van de kleintjes, met mijn telefoon gefilmd. Je ziet dat de kleinste (Ukkie) het koud heeft, die haalde ik er vaker uit om in mijn handen op te warmen en daarna gingen ze snel weer onder de warme lamp na het voeren.

De herrie aan het begin is de waterkoker die ik net aangezet had voor de pap.

Wordt vervolgd…

Fotomuur

Posted on 29/02/2020 by Marika

Het schilderij aan de muur van de zebra’s, mocht na 21 jaar wel eens vervangen worden. Nu heb ik een mooie fotomuur met foto’s van de katten op canvas. 😻

Kleuren als therapie

Posted on 11/02/2020 by Marika

Zo’n 5 jaar geleden hoorde ik er al eens iets over, kleurboeken voor volwassenen. Ik geef toe ik moest even gniffelen. Tot mijn ouders een paar weken geleden aan het kleuren werden gezet door een enthousiaste ‘caregiver’, zij kleurde ook regelmatig in een prachtig boek, daar word je echt helemaal rustig van hoorde ik haar zeggen.

Mijn moeder vond het na 1 tekening kleuren alweer welletjes, maar mijn vader zit nog regelmatig te kleuren. Ik haalde voor mijn ouders een eigen kleurboek met mooie natuur mandala’s en heb zelf ook een van die mandala’s gekleurd. Tja toen wilde ik zelf ook een boek en kocht ik “Het betoverde woud”. Met allerlei uiteenlopende kleurplaten, van bostafereeltjes tot draken en kastelen.
Of een perfectionist nou echt Zen wordt van kleuren vraag ik me af, een stemmetje in mijn hoofd lag al dwars… “ja maar je hebt het niet zelf getekend, kleuren dat kan iedereen”. Maar omdat het puur om ontspanning gaat mocht het toch van mezelf. Het omgaan met kleur is ook leerzaam en misschien een opstapje naar weer zelf gaan tekenen. Ik gebruik nu aquarelpotloden, dus alles moet nog dubbel ook, eerst kleuren en dan nog met een waterpenseel, maar dan wordt het wel extra mooi. En dan met pastelkrijt nog wat achtergrondjes tinten.
Ik merk dat ik het wel moeilijk weg kan leggen als ik eenmaal begonnen ben. Etenstijd.. welnee…nog ff…. pijn in mijn schouder en nek… nou vooruit ik ga zo stoppen, nog heel even… Het moet AF! Oh nee, rustig, geen haast… laat het los. ZEN remember? Zoals ik al zei, Zen en perfectionist… ik weet niet of dat samengaat. 🙂
De foto’s zijn aanklikbaar voor een uitvergroting.

Dag vriendje

Posted on 15/12/2019 by Marika

Het ging helaas maar een week wat beter met Tootsie, daarna ging hij achteruit. Op 13 december is de dierenarts thuis geweest om hem in te laten slapen, in april zou hij 15 zijn geworden. 😦

Ik had nog een speciaal orthopedisch ligkussen voor hem gekocht met een traagschuim toplaag, waar hij duidelijk veel fijner op lag, hij wilde er eigenlijk nauwelijks meer vanaf. Maar een week na het dierenartsbezoek, of eigenlijk al iets eerder, werd zijn eetlust steeds minder. Hij ging niet eens meer naar zijn eetbak, als ik het voor zijn neus hield wilde hij gelukkig nog wel wat eten.

Zijn suiker die de eerste week na het dierenartsbezoekje heel goed ging (4 keer de dosering moeten verlagen in die week), ging daarna ineens erg stijgen. De laatste drie dagen kwam hij nauwelijks nog onder de 20 uit en leek niet te reageren op de insuline. Verder had hij ook neurologische tikjes in zijn snuit en af en toe een trillend voorpootje. Door de hoge bloedsuikerwaardes had hij veel dorst en was steeds op zoek naar water. Aangezien zijn urine ook sterker rook en zijn vacht was ik bang voor nierfalen.

Hij ging nog wel graag de tuin in met name ’s morgens, dan was hij nog redelijk actief. Maar ik zag aan zijn oogjes dat hij zich niet zo fijn meer voelde. Hij kreeg ook al dagelijks pijnstilling. Dan komt het moment dat je die moeilijke beslissing moet nemen. Het was genoeg geweest…
Eerst had ik tot na het weekend willen wachten maar toen de suiker weer zo hoog was, en hij duidelijk onrustiger begon te worden en steeds overal water wilde drinken, heb ik op donderdag aan het eind van de middag de kliniek nog gebeld en is de dierenarts een dag later gekomen om hem in te laten slapen.

Dat was wel veel beter om dit thuis te laten doen i.p.v. de dierenkliniek, veel minder stress (ook voor mij) en op zijn eigen favoriete kussen is hij rustig ingeslapen. Daarna heb ik hem in een kussensloop gelegd, het leek net of hij lag te slapen, en hierin begraven in de achtertuin.

Ik heb er wel vrede mee, het was de juiste beslissing. Maar wat mis ik hem, het is akelig stil in huis. Het was een kwebbelkous die altijd wel terug miauwde als je iets tegen hem zei, hij had een breed scala aan geluidjes. Bijna 10 jaar lang heb ik hem twee maal daags moeten bloedprikken en insuline spuiten, in de loop van de jaren kwamen daar nog aardig wat meer medicijnen bij voor neuropathie, FORL, oogontsteking, allergie, artrose. Hoe meer ze mankeren hoe meer je van ze gaat houden want die band wordt alleen maar sterker.

Het was een lieverd die alles ook goed toeliet, hij wist precies wanneer het tijd was voor bloedprikken, dan ging hij al klaarzitten op de rugleuning van de bank, en gaf zelfs nog kopjes tijdens het prikken. Tien jaar lang dagelijks gezorgd voor hem en dan houdt dat ineens op, het is erg wennen. Het was al een moeilijke periode omdat Bibi rond deze tijd vorig jaar ook ziek begon te worden. Beide katten binnen 1 jaar af moeten geven, dat valt niet mee.

Rust zacht Tootsie ❤

Hieronder nog een selectie uit de vele foto’s die ik gemaakt heb van hem (en met Bibi) door de jaren heen.

Tootsie

Posted on 02/12/2019 by Marika

Vorige week zag het er even niet zo goed uit, ik dacht dat ik ook van Tootsie afscheid zou moeten nemen.
Hij had pijn bij het opstaan en gaan liggen, het ging allemaal erg langzaam en hij mauwde dan soms ook daarbij. Eerst dacht ik aan artrose gezien ook zijn leeftijd van 14,5, maar hij mauwde niet alleen bij het opstaan, ook een keer toen hij gewoon lag. Aangezien ik 2 jaar geleden nog 3 bultjes had ontdekt op de flank vrij bovenaan die ook groter waren geworden, dacht ik nu is het vast mis.
Zijn suikerwaardes waren ook al langere tijd onstabiel, het ging alle kanten op zonder duidelijke reden, dan speelt er vaak nog iets anders mee.

Dus vorige week woensdag met lood in mijn schoenen naar de dierenarts, bij de laatste twee bezoekjes kwam ik zonder kat thuis, dus ik had de hele nacht niet geslapen.

Volgens de dierenarts leek het toch op artrose, ze voelde verder geen rare dingen in de buik. Hij heeft zwakke gewrichten en weinig bespiering, dus ging er een spuit anabolen in en kreeg ik pijnstilling mee voor om de dag of desnoods dagelijks. Ook werd er glucosamine aangeraden als supplement. Zijn hartje klonk nog wel sterk, dat was fijn om te weten, toch nog iets goed.

We zijn nu 5 dagen verder, met 3 tabletten Seraquin (glucosamine) en 3 methyl-B12 en een halfje foliumzuur per dag en om de dag pijnstilling gaat het stukken beter. Hij laat geen pijn meer merken, staat makkelijker op en zijn suikerwaardes zijn zo verlaagd dat ik al twee dagen op rij de insuline moest verminderen.

Hij is er dus gelukkig nog, hopelijk gaat het nog een tijdje goed zo.

VR

Posted on 12/05/2019 by Marika

vr-bril Virtual Reality, dat leek me zo interessant. Ik loop een beetje achter nu maar een paar jaar geleden was het een hele hype. Toen ook de supermarkten er op inspeelden met speciale VR apps en VR brillen waarmee je o.a. dinosaurussen kon zien in een 3D wereld, ging ik toch eens kijken wat je daar nou voor nodig had. Het bleek dat je hier een best wel dure telefoon voor nodig had die de meeste kinderen blijkbaar wel hadden en ik niet, die van mij was daarvoor te oud. Helaas…

Maar sinds een maand of 5 heb ik eindelijk een nieuwe telefoon, het is een budget telefoon maar wel een hele goede en die kan dat VR gebeuren ook helemaal aan. Vorige week de stoute schoenen aangetrokken en eindelijk zo’n VR bril gekocht. Je hebt ze al voor een paar euro, maar dan zijn de lenzen niet zo’n beste kwaliteit. Die van mij was bijna 40 euro maar dan heb je er wel een die je kunt verstellen zoals de afstand tussen de lenzen en focussen. Daarnaast heeft hij extra grote glazen en een blauwfilter, zodat je ogen iets minder snel verpest worden. Een handig klepje met magneetsluiting om je telefoon in te klemmen, zodat je snel iets kunt opzoeken op je telefoon en weer verder kunt kijken.

De spelletjes zijn nog niet zo heel interessant op dit vlak (is niet te vergelijken met de PlayStation VR die mijn broer heeft) maar de VR 360 graden video’s zijn erg mooi om te zien. Je waant je in een andere wereld, waar je helemaal om je heen kunt kijken alsof je daar daadwerkelijk staat. Oké het is natuurlijk niet zo scherp als op tv maar dat wist ik van tevoren, het viel me eigenlijk erg mee qua beeld.

Mijn ouders vonden het ook geweldig. Mijn moeder zat tussen de puppy’s in virtual reality, ze begon zelfs tegen ze te praten. Ook nog mooie natuurbeelden laten zien, waar je dus helemaal om je heen kunt kijken alsof je daar bent. Mijn moeder keek naar beneden en riep verrast, “ooh ik zie vissen!”
In een bootje gevaren in Venetië. Parijs bezocht en over de Victoria watervallen gevlogen. Van een waterglijbaan gesjeesd en een achtbaan. “Onvoorstelbaar hoe dat kan” zei mijn vader, “zo kom je nog eens ergens!”

Eigenlijk zouden ze dit veel vaker moeten gebruiken in de zorg en bijvoorbeeld bij mensen met dementie, die haast nergens meer komen. Al is het maar om de zee weer eens te zien of naar een mooie zonsondergang te kijken.

Je kunt zelfs je eigen 360 graden foto’s maken met een gratis app en die bekijken in zo’n bril. Laatst een gemaakt in de tuin. Hij nam het geluid ook op. Dus ik kon mijn eigen tuin bekijken via dat ding terwijl ik de vogeltjes hoorde fluiten, echt heel apart. 🙂

Nu ga ik zo naar mijn ouders toe, ook vanwege moederdag, heb al een leuke video voor mijn moeder waar ze tussen de katten kan zitten. Benieuwd hoe ze dat vindt. 😉

vr1 vr2

Nieuwe potloden

Posted on 14/02/2019 by Marika

Eindelijk eens behoorlijke grafietpotloden gekocht, ik had alleen nog maar een paar Bruna potloden en 2 vulpotloden. Ik miste wat zachtere potloden (B) om meer contrast aan te brengen dus kocht ik deze set van Faber-Castell voor een euro of 15.

potloden1